sflaczeć

Polish

Etymology

From s- +‎ flaczeć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsfla.t͡ʂɛt͡ɕ/
  • Rhymes: -at͡ʂɛt͡ɕ
  • Syllabification: sfla‧czeć

Verb

sflaczeć pf (imperfective flaczeć)

  1. (intransitive, colloquial) to lose elasticity, to lose firmness
    Synonyms: sparcieć, zwiotczeć
  2. (intransitive, colloquial, of a person) to lose strength and energy

Conjugation
Conjugation of sflaczeć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive sflaczeć
future tense 1st sflaczeję sflaczejemy
2nd sflaczejesz sflaczejecie
3rd sflaczeje sflaczeją
impersonal sflaczeje się
past tense 1st sflaczałem sflaczałam sflaczeliśmy sflaczałyśmy
2nd sflaczałeś sflaczałaś sflaczeliście sflaczałyście
3rd sflaczał sflaczała sflaczało sflaczeli sflaczały
impersonal sflaczano
conditional 1st sflaczałbym sflaczałabym sflaczelibyśmy sflaczałybyśmy
2nd sflaczałbyś sflaczałabyś sflaczelibyście sflaczałybyście
3rd sflaczałby sflaczałaby sflaczałoby sflaczeliby sflaczałyby
impersonal sflaczano by
imperative 1st niech sflaczeję sflaczejmy
2nd sflaczej sflaczejcie
3rd niech sflaczeje niech sflaczeją
anterior adverbial participle sflaczawszy
verbal noun sflaczenie

Derived terms
adjective
  • sflaczały
adjectives
  • flakowaty
  • flakowy
nouns
verb
  • flakowacieć impf

Further reading
  • sflaczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • sflaczeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.