źdźbło

Inherited from Old Polish śćbło (with genitive plural *ściebł), from Proto-Slavic *stьblo.

• IPA^(key): /ʑd͡ʑbwɔ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔ
• Syllabification: źdźbło

źdźbło n (diminutive ździebełko)

1. (botany) blade, culm
   • 1941, Władysław Stanisław Reymont, Michael H. Dziewicki, transl., Chłopi [The Peasants]:

     Siwe, lodowate bicze deszczów siekły bezustannie ziemię i przemiękały do głębi, aż drzewo każde, źdźbło każde dygotało w bezmiernym bólu.

     The rain, like scourges of ashen-gray hue, unceasingly beat upon the earth, soaking every tree to its very centre, and making every blade of grass quiver, as in dire pain.

   • 2013 August 12, Tomasz Kłosowski, “Ładne męskie nogi nad wodą”, in Rzeczpospolita:

     Ale badacze potrafią ją wypatrzyć, bo po obu stronach źdźbła wystają wielkie oczy.

     But the researches can spot it, because large eyes stick out on both sides of the blade of grass.

2. (colloquial) a very small amount of something

• źdźbło in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• źdźbło in Polish dictionaries at PWN