αγριεύω

See also: ἀγριεύω

Greek

Etymology

From Medieval Byzantine Greek ἀγριεύω (agrieúō) < ἄγριος (“wild; tough”) + affix -εύω (-eúō). Ultimately from the ancient ἀγρός (agrós, “field, countryside”).

Pronunciation
  • IPA(key): /a.ɣɾiˈe.vo/
  • Hyphenation: α‧γρι‧εύ‧ω

Verb

αγριεύω • (agriévo) (past αγρίεψα, passive αγριεύομαι)

  1. make wild, taunt, bully
    Synonym: εξαγριώνω (exagrióno)
  2. turn nasty, become wild
  3. scare

Conjugation
αγριεύω   αγριεύομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg αγριεύω αγριέψω αγριεύομαι αγριευτώ
2 sg αγριεύεις αγριέψεις αγριεύεσαι αγριευτείς
3 sg αγριεύει αγριέψει αγριεύεται αγριευτεί
1 pl αγριεύουμε, [‑ομε] αγριέψουμε, [‑ομε] αγριευόμαστε αγριευτούμε
2 pl αγριεύετε αγριέψετε αγριεύεστε, αγριευόσαστε αγριευτείτε
3 pl αγριεύουν(ε) αγριέψουν(ε) αγριεύονται αγριευτούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg αγρίευα αγρίεψα αγριευόμουν(α) αγριεύτηκα
2 sg αγρίευες αγρίεψες αγριευόσουν(α) αγριεύτηκες
3 sg αγρίευε αγρίεψε αγριευόταν(ε) αγριεύτηκε
1 pl αγριεύαμε αγριέψαμε αγριευόμασταν, (‑όμαστε) αγριευτήκαμε
2 pl αγριεύατε αγριέψατε αγριευόσασταν, (‑όσαστε) αγριευτήκατε
3 pl αγρίευαν, αγριεύαν(ε) αγρίεψαν, αγριέψαν(ε) αγριεύονταν, (αγριευόντουσαν) αγριεύτηκαν, αγριευτήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα αγριεύω ➤ θα αγριέψω ➤ θα αγριεύομαι ➤ θα αγριευτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα αγριεύεις, … θα αγριέψεις, … θα αγριεύεσαι, … θα αγριευτείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … αγριέψει
  έχω, έχεις, … αγριεμένο, ‑η, ‑ο ➤		   έχω, έχεις, … αγριευτεί
  είμαι, είσαι, … αγριεμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … αγριέψει
  είχα, είχες, … αγριεμένο, ‑η, ‑ο		   είχα, είχες, … αγριευτεί
  ήμουν, ήσουν, … αγριεμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … αγριέψει
  θα έχω, θα έχεις, … αγριεμένο, ‑η, ‑ο		   θα έχω, θα έχεις, … αγριευτεί
  θα είμαι, θα είσαι, … αγριεμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg αγρίευε αγρίεψε, αγρίευ' 1 — αγριέψου
2 pl αγριεύετε αγριέψτε, αγριεύτε2 αγριεύεστε αγριευτείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ αγριεύοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας αγριέψει ➤ αγριεμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ αγριέψει αγριευτεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. αγρίευ' τον ("scare him!")
 2. Colloquial.
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms
  • αγριώνω (agrióno) (dated)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.