мин

See also: миң, мин., and Appendix:Variations of "min"

Adyghe

Pronunciation

  • IPA(key): [min]

Numeral

мин (miin)

  1. thousand

Andi

Etymology

Akin to Avar мун (mun).

Pronoun

мин (min)

  1. (men's speech) you
    Synonym: (women's speech) мен (men)

Bashkir

Etymology

From Proto-Turkic *ben (I). cognate with Tuvan мен (men), Khakas мин (min), Northern Altai мен (men), Kazakh мен (men), Turkish ben, etc.

Pronunciation

  • IPA(key): [mʲin]
  • Hyphenation: мин (one syllable)

Pronoun

мин (min)

  1. I
    Уйлаймын, тимәк мин бармын.
    Uylaymın, timäk min barmın.
    (I) think, therefore I am.
    Мин һине яратам.
    Min hine yaratam.
    I love you.
    Быйыл мин өс гәзиткә яҙылғам.
    Bıyıl min ös gäzitkä yaðılğam.
    This year, I've subscribed to three newspapers.
    Тора алмайым мин уның менән, күңелем уға ятмай.
    Tora almayım min unıŋ menän, küŋelem uğa yatmay.
    I cannot live with him, (I) don't like him (he's not my type).
    Был һыуҙы эскән һәр кем йәнә һыуһар, ә Мин биргән һыуҙы эскән кеше бер ҡасан да һыуһамаҫ. (John 4:13-14.)
    Bıl hıwðı eskän här kem yänä hıwhar, ä Min birgän hıwðı eskän keşe ber qasan da hıwhamaθ.
    Everyone who drinks this water will again get thirsty, but the person who drinks the water I give will never get thirsty.

Declension

See also

Dolgan

Etymology

From Proto-Turkic *ben (I). .

Determiner

мин (min)

  1. I

Khakas

Etymology

From Proto-Turkic *ben (I). Cognate with Old Turkic 𐰋𐰤 (ben, I), Turkish ben (I).

Pronoun

мин (min)

  1. I

Declension

Kumyk

Noun

мин (min)

  1. wart
    Synonym: сюел (süyel)

Declension

Nivkh

Pronoun

мин (min)

  1. (Sakhalin, inclusive, in the plural) we, our

Synonyms

Ossetian

Etymology

From a Turkic language. See Azerbaijani min.

Numeral

мин (min)

  1. thousand

Russian

Etymology 1

Abbreviation of мину́та (minúta).

Alternative forms

Pronunciation

  • IPA(key): [mʲɪˈnutə] (phonetic respelling: мину́та)
  • Rhymes: -in

Noun

мин (min) f inan (indeclinable)

  1. min., minute

Pronunciation

  • IPA(key): [mʲin]

Noun

мин (min) f inan pl

  1. genitive plural of ми́на (mína)

Tatar

Etymology

From Proto-Turkic *ben (I). Cognate with Old Turkic 𐰋𐰤 (ben, I), Turkish ben (I).

Pronoun

мин (min)

  1. I (first-person singular personal pronoun)

See also

Yakut

Etymology 1

From Proto-Turkic *ben (I). Cognate with Old Turkic 𐰋𐰤 (ben, I), Turkish ben (I).

Pronoun

мин (min)

  1. I (first-person singular personal pronoun)
See also

Etymology 2

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

мин (min)

  1. broth; soup
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.