غن
See also: عن
Arabic
Etymology 1
From the root غ ن ن (ḡ-n-n).
Pronunciation
- IPA(key): /ɣan.na/
Conjugation
Conjugation of
غَنَّ
(form-I geminate, verbal nouns غَنّ or غُنَّة)verbal nouns الْمَصَادِر |
ḡann or ḡunna | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
active participle اِسْم الْفَاعِل |
ḡānn | |||||||||||
passive participle اِسْم الْمَفْعُول |
مَغْنُون maḡnūn | |||||||||||
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم | ||||||||||||
singular الْمُفْرَد |
dual الْمُثَنَّى |
plural الْجَمْع | ||||||||||
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب | |||||
past (perfect) indicative الْمَاضِي |
m | غَنِنْتُ ḡanintu |
غَنِنْتَ ḡaninta |
غَنَّ ḡanna |
غَنِنْتُمَا ḡanintumā |
ḡannā |
غَنِنَّا ḡaninnā |
غَنِنْتُمْ ḡanintum |
ḡannū | |||
f | غَنِنْتِ ḡaninti |
ḡannat |
غَنَّتَا ḡannatā |
غَنِنْتُنَّ ḡanintunna |
غَنِنَّ ḡaninna | |||||||
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع |
m | ʔaḡannu |
taḡannu |
yaḡannu |
تَغَنَّانِ taḡannāni |
يَغَنَّانِ yaḡannāni |
naḡannu |
taḡannūna |
yaḡannūna | |||
f | taḡannīna |
taḡannu |
تَغَنَّانِ taḡannāni |
تَغْنَنَّ taḡnanna |
يَغْنَنَّ yaḡnanna | |||||||
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب |
m | ʔaḡanna |
taḡanna |
yaḡanna |
تَغَنَّا taḡannā |
يَغَنَّا yaḡannā |
naḡanna |
taḡannū |
yaḡannū | |||
f | taḡannī |
taḡanna |
تَغَنَّا taḡannā |
تَغْنَنَّ taḡnanna |
يَغْنَنَّ yaḡnanna | |||||||
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم |
m | ʔaḡanna or ʔaḡanni or ʔaḡnan |
taḡanna or taḡanni or taḡnan |
yaḡanna or yaḡanni or yaḡnan |
تَغَنَّا taḡannā |
يَغَنَّا yaḡannā |
naḡanna or naḡanni or naḡnan |
taḡannū |
yaḡannū | |||
f | taḡannī |
taḡanna or taḡanni or taḡnan |
تَغَنَّا taḡannā |
تَغْنَنَّ taḡnanna |
يَغْنَنَّ yaḡnanna | |||||||
imperative الْأَمْر |
m | غَنَّ or غَنِّ or اِغْنَنْ ḡanna or ḡanni or iḡnan |
ḡannā |
ḡannū |
||||||||
f | ḡannī |
اِغْنَنَّ iḡnanna | ||||||||||
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول | ||||||||||||
singular الْمُفْرَد |
dual الْمُثَنَّى |
plural الْجَمْع | ||||||||||
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب | |||||
past (perfect) indicative الْمَاضِي |
m | غُنِنْتُ ḡunintu |
غُنِنْتَ ḡuninta |
غُنَّ ḡunna |
غُنِنْتُمَا ḡunintumā |
ḡunnā |
غُنِنَّا ḡuninnā |
غُنِنْتُمْ ḡunintum |
ḡunnū | |||
f | غُنِنْتِ ḡuninti |
ḡunnat |
غُنَّتَا ḡunnatā |
غُنِنْتُنَّ ḡunintunna |
غُنِنَّ ḡuninna | |||||||
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع |
m | ʔuḡannu |
tuḡannu |
yuḡannu |
تُغَنَّانِ tuḡannāni |
يُغَنَّانِ yuḡannāni |
nuḡannu |
tuḡannūna |
yuḡannūna | |||
f | tuḡannīna |
tuḡannu |
تُغَنَّانِ tuḡannāni |
تُغْنَنَّ tuḡnanna |
يُغْنَنَّ yuḡnanna | |||||||
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب |
m | ʔuḡanna |
tuḡanna |
yuḡanna |
تُغَنَّا tuḡannā |
يُغَنَّا yuḡannā |
nuḡanna |
tuḡannū |
yuḡannū | |||
f | tuḡannī |
tuḡanna |
تُغَنَّا tuḡannā |
تُغْنَنَّ tuḡnanna |
يُغْنَنَّ yuḡnanna | |||||||
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم |
m | ʔuḡanna or ʔuḡanni or ʔuḡnan |
tuḡanna or tuḡanni or tuḡnan |
yuḡanna or yuḡanni or yuḡnan |
تُغَنَّا tuḡannā |
يُغَنَّا yuḡannā |
nuḡanna or nuḡanni or nuḡnan |
tuḡannū |
yuḡannū | |||
f | tuḡannī |
tuḡanna or tuḡanni or tuḡnan |
تُغَنَّا tuḡannā |
تُغْنَنَّ tuḡnanna |
يُغْنَنَّ yuḡnanna |
References
- Wehr, Hans (1979), “غن”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
غَنِّ • (ḡanni) (form II)
- second-person masculine singular active imperative of غَنَّى (ḡannā)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.