หมา

Thai

Etymology

From Proto-Tai *ʰmaːᴬ (“dog”). Cognate with Northern Thai ᩉ᩠ᨾᩣ, Lao ໝາ (mā), Lü ᦖᦱ (ṁaa), Tai Dam ꪢꪱ, Shan မႃ (mǎa), Tai Nüa ᥛᥣᥴ (máa), Aiton မႃ (mā), Ahom 𑜉𑜠 (ma), Zhuang ma, Saek หม่า. Compare Proto-Be *maːᴬ¹, Proto-Hlai *hmaː (“dog; hunting dog”).

Pronunciation

Orthographic		หมา h m ā
Phonemic		หฺมา h ̥ m ā
Romanization	Paiboon	mǎa
	Royal Institute	ma
(standard) IPA^(key)		/maː˩˩˦/^(R)

Noun

หมา • (mǎa) (classifier ตัว)

(sometimes considered vulgar) canine: any animal of the family Canidae, as dog, coyote, fox, jackal, wolf, etc.
(เนื้อ~) dogmeat.
(slang, vulgar, humorous, sarcastic) person betrayed, fooled, deceived, deserted, or disregarded by someone or something.
- 2020 September 16, Petchaya, “ตอนที่ 2 บทนำ”, in ธัญวลัย‎, Bangkok: ธัญวลัย, retrieved 2020-10-18:
  
  พอ เจอ ผู้แล้ว กู นี่หมาเลย
  pɔɔ jəə pûu lɛ́ɛo guu nîi mǎa ləəi
  As [she]'s found [her] guy, I'm now a dog.

Usage notes

For formality or politeness, the term สุนัข (sù-nák) is often used instead.

Synonyms

canine

จอ (jɔɔ)
ศวา (sà-waa)
ศวาน (sà-waan)
ศุนะ
ศุนัก (sù-nák)
ศุนิ
สา (sǎa)
สานะ
สารไมย
สาฬุระ (sǎa-lú-rá)
สุณ (sǔn)
สุนัข (sù-nák)
สุวาน (sù-waan)
โสณะ

Derived terms

กระทุงหมาบ้า
ก้อนขี้หมา
กินเหมือนหมู อยู่เหมือนหมา
กินอย่างหมู อยู่อย่างหมา
โกยสี่ตีนหมา
ขยุ้มตีนหมา
ขาหมา
ขี้ไม่ให้หมากิน
ขี้หมา
ขี้หมูขี้หมา (kîi-mǔu-kîi-mǎa)
ขี้หมูราขี้หมาแห้ง
ขี้ใหม่หมาหอม
เขี้ยวหมา
ค้อนตีหมา
คืนหมาหอน (kʉʉn-mǎa-hɔ̌ɔn)
ใจหมา (jai-mǎa)
ชาติหมา (châat-mǎa)
ชิงหมาเกิด (ching-mǎa-gə̀ət)
เดินตามผู้ใหญ่หมาไม่กัด
เดินตามหลังผู้ใหญ่หมาไม่กัด
ตดหมูตดหมา
ต้อลิ้นหมา
ท้องหมา
บัญชีหนังหมา (ban-chii-nǎng-mǎa)
ปากหมา (bpàak-mǎa)
ไม้กันหมา
ไม่มีมูลฝอยหมาไม่ขี้
ลิ้นหมา
ลูกหมา (lûuk-mǎa)
เล่นกับหมา หมาเลียปาก (lên-gàp-mǎa-mǎa-liia-bpàak)
สมุดหนังหมา
เสียหมา
ใส่เกียร์หมา (sài-giia-mǎa)
ใส่ตีนหมา
หมากลางถนน
หมากัดไม่เห่า
หมากัดอย่ากัดตอบ (mǎa-gàt-yàa-gàt-dtɔ̀ɔp)
หมากับปลากระป๋อง
หมาข้างถนน (mǎa-kâang-tà-nǒn)
หมาขี้ไม่มีใครยกหาง
หมาขี้เรื้อน
หมาจนตรอก
หมาจิ้งจอก
หมาถูกน้ำร้อน
หมาใน (mǎa-nai)
หมาในรางหญ้า
หมาบ้า
หมาบ้าพาลกระแซง
หมาป่า (mǎa-bpàa)
หมาไม้ (mǎa-máai)
หมาไม่แดก (mǎa-mâi-dɛ̀ɛk)
หมาลอบกัด
หมาไล่เนื้อ
หมาวัด (mǎa-wát)
หมาสองราง
หมาหงอย
หมาหมู่
หมาหยอกไก่
หมาหริ่ง (mǎa-rìng)
หมาหวงก้าง (mǎa-hǔuang-gâang)
หมาหวงราง
หมาหัวเน่า (mǎa-hǔua-nâo)
หมาหางด้วน
หมาเห็นข้าวเปลือก
หมาเห็นเครื่องบิน
หมาเห่าเครื่องบิน
หมาเห่าใบตองแห้ง
หมาเห่าไม่กัด
หมีหมา (mǐi-mǎa)
หมูหมากาไก่ (mǔu-mǎa-gaa-gài)
หัวขี้หมา
หุงข้าวประชดหมา
เหนียวหมา
โหราตีนหมา

Adjective

หมา • (mǎa)

(slang, vulgar, derogatory, offensive) bad; low.
- ปากหมา
  bpàak mǎa
  bad-mouthed
- สมองหมา
  sà-mɔ̌ɔng mǎa
  low intelligence

Adverb

หมา • (mǎa)

(slang, vulgar, derogatory, offensive) badly; lowly.
- ทำตัวหมา ๆ
  tam-dtuua mǎa mǎa
  to behave badly
- พูดหมา ๆ
  pûut mǎa mǎa
  to talk shit

Anagrams

หาม (hǎam), มหา (má-hǎa)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.