adnominalność

From adnominalny +‎ -ość. First attested in 1965.[1]

• IPA^(key): /ad.nɔ.miˈnal.nɔɕt͡ɕ/
• Rhymes: -alnɔɕt͡ɕ
• Syllabification: ad‧no‧mi‧nal‧ność

adnominalność f

1. (grammar) adnominality (the quality of being adnominal)
   • 1971, Prace Komisji Słowianoznawstwa‎, Panstwowe Wydawn. Naukowe, page 213:

     Wybór formy zależy od sytuacji syntaktycznej, czyli adnominalności lub adwerbalności owego genetiwu.

     The choice of form depends on the syntactic situation, i.e. adnominality or adverbality of this genetive.

   • 1988, Adam Heinz, Język i językoznawstwo: wybór prac‎, Pánstwowe Wydawn. Naukowe, →ISBN, page 350:

     Sprawa wygląda bowiem w ten sposób, że adnominalność dopuszcza determinację predykatywną i atrybutywną, na odwrót zaś predykatywność  […]

     The case is that adnominality allows predicative and attributive determination, and vice versa, predicativity  […]

   • 1992, Prace Instytutu Języka Polskiego‎, number 74-78, Zakład Narodowy im. Ossolińskich., →ISBN, page 38:

     Także przy rozumieniu adwerbalności (czy adnominalności) jako stosunku, „okreslania” między „semantycznym nadrzędnikiem” i „semantycznym” „uzupełnieniem” powstają podobne trudności, gdyż uznawanie jakiegoś członu za określający  […]

     Also, when understanding adverbality (or adnominality) as a relation, "determination" between the "semantic superior" and the "semantic" "supplement", similar difficulties arise, because recognizing a member as defining […]