akompaniator
Polish
Etymology
Borrowed from Italian accompagnatore.[1] By surface analysis, akompaniować + -ator. First attested in 1853.[2][3]
Pronunciation
- IPA(key): /a.kɔm.paɲˈja.tɔr/
Audio (file) - Rhymes: -atɔr
- Syllabification: a‧kom‧pan‧ia‧tor
Noun
akompaniator m pers (feminine akompaniatorka)
- (music) accompanist (performer in music who takes the accompanying part)
- Hypernym: muzyk
- akompaniator kabaretu ― a cabaret accompanist
- akompaniator chóru ― a choir accompanist
- stały akompaniator ― a permanent accompanist
Declension
Declension of akompaniator
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | akompaniator | akompaniatorzy/akompaniatory (depreciative) |
| genitive | akompaniatora | akompaniatorów |
| dative | akompaniatorowi | akompaniatorom |
| accusative | akompaniatora | akompaniatorów |
| instrumental | akompaniatorem | akompaniatorami |
| locative | akompaniatorze | akompaniatorach |
| vocative | akompaniatorze | akompaniatorzy |
References
- Mirosław Bańko; Lidia Wiśniakowska (2021) Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
- Gazeta Warszawska, issue 136, 1853, page 1
- akompaniator in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- akompaniator in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- akompaniator in Polish dictionaries at PWN
- Aleksander Zdanowicz (1861), “akompanjator”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “akompanjator”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 17
- Pęzik, Piotr; Przepiórkowski, A.; Bańko, M.; Górski, R.; Lewandowska-Tomaszczyk, B (2012) Wyszukiwarka PELCRA dla danych NKJP. Narodowy Korpus Języka Polskiego [National Polish Language Corpus, PELCRA search engine], Wydawnictwo PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.