alofon

See also: Alofon

Lower Sorbian

Noun

alofon m

  1. allophone (alternative pronunciation for a phoneme)

Declension

Polish

Alternative forms

Etymology

Borrowed from French allophone.[1] By surface analysis, alo- + -fon. First attested in 1948–1949.[2]

Pronunciation

  • IPA(key): /aˈlɔ.fɔn/
  • (file)
  • Rhymes: -ɔfɔn
  • Syllabification: a‧lo‧fon

Noun

alofon m inan

  1. (phonology) allophone
    alofon spółgłoskiallophone of a consonant
    jako alofonas an allophone

Declension

References

  1. Mirosław Bańko; Lidia Wiśniakowska (2021) Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. Witold Doroszewski, editor (1958–1969), alofon”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
  • Pęzik, Piotr; Przepiórkowski, A.; Bańko, M.; Górski, R.; Lewandowska-Tomaszczyk, B (2012) Wyszukiwarka PELCRA dla danych NKJP. Narodowy Korpus Języka Polskiego [National Polish Language Corpus, PELCRA search engine], Wydawnictwo PWN

Further reading

  • alofon in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • alofon in Polish dictionaries at PWN

Romanian

Etymology

From French allophone.

Noun

alofon n (plural alofone)

  1. allophone

Declension

Serbo-Croatian

Pronunciation

  • IPA(key): /âlofoːn/
  • Hyphenation: a‧lo‧fon

Noun

ȁlofōn m (Cyrillic spelling а̏лофо̄н)

  1. allophone

Declension

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.