baczenie

From baczyć +‎ -enie. First attested in 1450.

baczenie n

1. verbal noun of baczyć (“heeding, paying attention, noticing”)
2. verbal noun of baczyć (“consideration, contemplation”)

• Polish: baczenie

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “baczenie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish baczenie. By surface analysis, baczyć +‎ -enie. First attested in 1450.[1]

• IPA^(key): /baˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: ba‧cze‧nie

baczenie n

1. verbal noun of baczyć
2. (archaic) heed, alertness, vigilance

   Synonyms: czujność, uwaga

• baczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• baczenie in Polish dictionaries at PWN
• “baczenie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2022
• Paweł Kupiszewski (07.11.2012), “BACZENIE”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807-1814), “baczenie”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861), “baczenie”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “baczenie”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 80
• baczenie in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego