bieliźniarz

Polish

Etymology

From bielizna +‎ -arz. First attested in 1863.[1] [2]

Pronunciation
  • IPA(key): /bjɛˈliʑ.ɲaʂ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -iʑɲaʂ
  • Syllabification: bie‧liź‧niarz

Noun

bieliźniarz m pers (feminine bieliźniarka)

  1. (dated) underwear seamster

Declension
Declension of bieliźniarz
singular plural
nominative bieliźniarz bieliźniarze
genitive bieliźniarza bieliźniarzy
dative bieliźniarzowi bieliźniarzom
accusative bieliźniarza bieliźniarzy
instrumental bieliźniarzem bieliźniarzami
locative bieliźniarzu bieliźniarzach
vocative bieliźniarzu bieliźniarze

Derived terms
adjective
nouns
adjectives
nouns

References
  1. Gazeta Warszawska‎, issue 132, 1863, page 4
  2. bieliźniarz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading
  • bieliźniarz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bieliźniarz in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.