czoło

Polish

czoło

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *čelo.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈt͡ʂɔ.wɔ/
Audio (file)
Rhymes: -ɔwɔ
Syllabification: czo‧ło

Noun

czoło n (diminutive czółko)

forehead

Declension

Declension of czoło

	singular	plural
nominative	czoło	czoła
genitive	czoła	czół
dative	czołu	czołom
accusative	czoło	czoła
instrumental	czołem	czołami
locative	czole	czołach
vocative	czoło	czoła

Derived terms

adjectives

bezczelny
czelny
czołowy
przyczółkowy

adverb

bezczelnie

nouns

Noun

czoło n

front, forefront
Na czele pochodu szli zasłużeni dla partii działacze. ― The merited activists for the party were walking ahead of the procession

Declension

Declension of czoło

	singular
nominative	czoło
genitive	czoła
dative	czołu
accusative	czoło
instrumental	czołem
locative	czele
vocative	czoło

Further reading

czoło in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
czoło in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.