dæsa

Icelandic
FWOTD – 26 July 2014

Etymology

From Old Norse dæsa.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈtaiːsa/
    Rhymes: -aiːsa

Verb

dæsa (weak verb, third-person singular past indicative dæsti, supine dæst)

  1. to sigh or groan deeply, to heave a sigh
    • 1949, Árni Óla, Blárra tinda blessað land, page 94:
      En þá gerði hann ekki annað en að dæsa og frussa.
    • 1988, Þórarinn Eldjárn, Stórbók, page 458:
      Hann dæsti og hryllti sig í herðum nokkra stund, en fljótlega varð bert að honum var farið að líða betur.

Conjugation
dæsa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að dæsa
supine
(sagnbót)		 dæst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 dæsandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég dæsi við dæsum present
(nútíð)		 ég dæsi við dæsum
þú dæsir þið dæsið þú dæsir þið dæsið
hann, hún, það dæsir þeir, þær, þau dæsa hann, hún, það dæsi þeir, þær, þau dæsi
past
(þátíð)		 ég dæsti við dæstum past
(þátíð)		 ég dæsti við dæstum
þú dæstir þið dæstuð þú dæstir þið dæstuð
hann, hún, það dæsti þeir, þær, þau dæstu hann, hún, það dæsti þeir, þær, þau dæstu
imperative
(boðháttur)		 dæs (þú) dæsið (þið)
Forms with appended personal pronoun
dæstu dæsiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.