doczepić

Polish

Etymology

From do- +‎ czepić.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔˈt͡ʂɛ.pit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛpit͡ɕ
  • Syllabification: do‧cze‧pić

Verb

doczepić pf (imperfective doczepiać)

  1. (transitive) to hitch, to attach

Conjugation
Conjugation of doczepić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive doczepić
future tense 1st doczepię doczepimy
2nd doczepisz doczepicie
3rd doczepi doczepią
impersonal doczepi się
past tense 1st doczepiłem doczepiłam doczepiliśmy doczepiłyśmy
2nd doczepiłeś doczepiłaś doczepiliście doczepiłyście
3rd doczepił doczepiła doczepiło doczepili doczepiły
impersonal doczepiono
conditional 1st doczepiłbym doczepiłabym doczepilibyśmy doczepiłybyśmy
2nd doczepiłbyś doczepiłabyś doczepilibyście doczepiłybyście
3rd doczepiłby doczepiłaby doczepiłoby doczepiliby doczepiłyby
impersonal doczepiono by
imperative 1st niech doczepię doczepmy
2nd doczep doczepcie
3rd niech doczepi niech doczepią
passive adjectival participle doczepiony doczepiona doczepione doczepieni doczepione
anterior adverbial participle doczepiwszy
verbal noun doczepienie

Further reading
  • doczepić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • doczepić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.