dopiro

• dopioro, dopirzo

Inherited from Proto-Slavic *topьrvo with a change of t -> d under influence of do[1] and a loss of v due to how often the word was used.[2] First attested in the 15th century.

dopiro

1. then (at that time)
   • 1407, Zbiór rot przysiąg sądowych poznańskich, kościańskich, kaliskich, sieradzkich, piotrkowskich i dobrzyszyckich z końca wieku XIV i pierwszych lat wieku XV‎, Romuald Hube, published 1888, page 121:

     Taco gemu pomoz bog..., iakom ne *wedzal Maczeya ode czthir lath, yedno dopiro v *punczicz

2. now (at this time)
   • Fifteenth century, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎, Ludwik Bernacki, published 1930, Gen 18, page 13:

     Przecz syø gest Sara smyala a rzekøcz: Dopyoro bødø rodzycz, yusz bødøczi babø (num vere paritura sum anus)?

     Przecz się jest Sara śmiała a rzekąc: Dopioro będę rodzić, już będęcy babą (num vere paritura sum anus)?

3. just, only now
   • Fifteenth century, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎, Ludwik Bernacki, published 1930, Gen 21, page 26:

     Otpowyedzal Abimelech: ... Anym tego drzewa (pro drzewyey) sliszal, nyze dopyro tym razem (ego non audivi praeter hodie)

     Otpowiedział Abimelech: ... anim tego drzewiej słyszał, niże dopiro tym razem (ego non audivi praeter hodie)

• Polish: dopiero

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “dopiro”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• Brückner, Aleksander (1927), “dopiero”, in Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), Warsaw: Wiedza Powszechna
• Franciszek Sławski (1958-1965), “dopiero”, in Jan Safarewicz, Andrzej Siudut, editors, Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological dictionary of the Polish language] (in Polish), Kraków: Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego