feil

See also: Feil, fẹil, and féil

Azerbaijani

Alternative forms
  • fe'l (superseded)

Etymology

From Arabic فِعْل‎ (fiʕl).

Pronunciation
  • Audio(file)

Noun

feil (definite accusative feili, plural feillər)

  1. (grammar) verb
    təsirli və təsirsiz feillər ― transitive and intransitive verbs
    feilin şəxsə görə dəyişməsi ― verb conjugation for person
    feilin məsdəri ― the infinitive form of the verb
    feil forması ― grammatical mood
    təfəkkür feilləri ― verbs of cognition
    hərəkət feilləri ― verbs of motion
    nitq feilləri ― verbs of speech

Declension
    Declension of feil
singular plural
nominative feil
 feillər
definite accusative feili
 feilləri
dative feilə
 feillərə
locative feildə
 feillərdə
ablative feildən
 feillərdən
definite genitive feilin
 feillərin
    Possessive forms of feil
nominative
singular plural
mənim (“my”) feilim feillərim
sənin (“your”) feilin feillərin
onun (“his/her/its”) feili feilləri
bizim (“our”) feilimiz feillərimiz
sizin (“your”) feiliniz feilləriniz
onların (“their”) feili or feilləri feilləri
accusative
singular plural
mənim (“my”) feilimi feillərimi
sənin (“your”) feilini feillərini
onun (“his/her/its”) feilini feillərini
bizim (“our”) feilimizi feillərimizi
sizin (“your”) feilinizi feillərinizi
onların (“their”) feilini or feillərini feillərini
dative
singular plural
mənim (“my”) feilimə feillərimə
sənin (“your”) feilinə feillərinə
onun (“his/her/its”) feilinə feillərinə
bizim (“our”) feilimizə feillərimizə
sizin (“your”) feilinizə feillərinizə
onların (“their”) feilinə or feillərinə feillərinə
locative
singular plural
mənim (“my”) feilimdə feillərimdə
sənin (“your”) feilində feillərində
onun (“his/her/its”) feilində feillərində
bizim (“our”) feilimizdə feillərimizdə
sizin (“your”) feilinizdə feillərinizdə
onların (“their”) feilində or feillərində feillərində
ablative
singular plural
mənim (“my”) feilimdən feillərimdən
sənin (“your”) feilindən feillərindən
onun (“his/her/its”) feilindən feillərindən
bizim (“our”) feilimizdən feillərimizdən
sizin (“your”) feilinizdən feillərinizdən
onların (“their”) feilindən or feillərindən feillərindən
genitive
singular plural
mənim (“my”) feilimin feillərimin
sənin (“your”) feilinin feillərinin
onun (“his/her/its”) feilinin feillərinin
bizim (“our”) feilimizin feillərimizin
sizin (“your”) feilinizin feillərinizin
onların (“their”) feilinin or feillərinin feillərinin

Dutch

Alternative forms
  • feyl (obsolete)

Etymology

Borrowed from Middle French faille, from Old French faille, from Vulgar Latin *fallita, from Latin fallo (“I disappoint”).

Pronunciation
  • IPA(key): /fɛi̯l/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: feil
  • Rhymes: -ɛi̯l

Noun

feil f (plural feilen, diminutive feiltje n)

  1. (archaic) error
    Synonyms: fout, gebrek
  2. (obsolete) shortage, lack
    Synonyms: gebrek, tekort

Derived terms

German

Etymology

From Middle High German veil, veile, from a conflation of Old High German feili ("good, trusty"; from Proto-West Germanic *failī) and fali ("venal, for-sale"; from Proto-Germanic *faliz/*falaz).

Cognate with Dutch veil and Old Norse falr (> Norwegian Nynorsk fal, Swedish fal). Another cognate is Ancient Greek πωλέω (pōléō, “sell”).

Pronunciation
  • IPA(key): [faɪ̯l]
  • Audio(file)
  • Rhymes: -aɪ̯l

Adjective

feil (strong nominative masculine singular feiler, not comparable)

  1. vendible, for sale (often used in constructions such as feil halten, feil stehen)

Declension
Positive forms of feil (uncomparable)
number & gender singular plural
masculine feminine neuter
predicative er ist feil sie ist feil es ist feil sie sind feil
strong declension
(without article)		 nominative feiler feile feiles feile
genitive feilen feiler feilen feiler
dative feilem feiler feilem feilen
accusative feilen feile feiles feile
weak declension
(with definite article)		 nominative der feile die feile das feile die feilen
genitive des feilen der feilen des feilen der feilen
dative dem feilen der feilen dem feilen den feilen
accusative den feilen die feile das feile die feilen
mixed declension
(with indefinite article)		 nominative ein feiler eine feile ein feiles (keine) feilen
genitive eines feilen einer feilen eines feilen (keiner) feilen
dative einem feilen einer feilen einem feilen (keinen) feilen
accusative einen feilen eine feile ein feiles (keine) feilen

Derived terms

Further reading
  • “feil” in Duden online
  • “feil” in Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache

Irish

Verb

feil (present analytic feileann, future analytic feilfidh, verbal noun feiliúint, past participle feilte)

  1. suit, fit
  2. oblige

Usage notes

Objects are expressed by means of the preposition do:

  • Feileann an t-ainm go han-mhaith dó. ― The name suits him very well.

Conjugation
First Conjugation (A)
singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative present feilim feileann tú;
feilir†		 feileann sé, sí feilimid feileann sibh feileann siad;
feilid†		 a fheileann; a fheileas /
a bhfeileann*; a bhfeileas*		 feiltear
past d'fheil mé; d'fheileas /
fheil mé‡; fheileas‡		 d'fheil tú; d'fheilis /
fheil tú; fheilis‡		 d'fheil sé, sí /
fheil sé, sí‡		 d'fheileamar; d'fheil muid /
fheileamar; fheil muid‡		 d'fheil sibh; d'fheileabhair /
fheil sibh;
fheileabhair‡		 d'fheil siad; d'fheileadar /
fheil siad; fheileadar‡		 a d'fheil /
ar fheil*		 feileadh
past habitual d'fheilinn /
fheilinn‡; bhfeilinn‡‡		 d'fheilteá /
fheilteá‡; bhfeilteᇇ		 d'fheileadh sé, sí /
fheileadh sé, sí‡; bhfeileadh sé, s퇇		 d'fheilimis; d'fheileadh muid /
fheilimis; fheileadh muid‡; bhfeilimis‡‡; bhfeileadh muid‡‡		 d'fheileadh sibh /
fheileadh sibh‡; bhfeileadh sibh‡‡		 d'fheilidís; d'fheileadh siad /
fheilidís; fheileadh siad‡; bhfeilidís‡‡; bhfeileadh siad‡‡		 a d'fheileadh /
a bhfeileadh*		 d'fheiltí /
fheiltí‡; bhfeilt퇇
future feilfidh mé;
feilfead		 feilfidh tú;
feilfir†		 feilfidh sé, sí feilfimid;
feilfidh muid		 feilfidh sibh feilfidh siad;
feilfid†		 a fheilfidh; a fheilfeas /
a bhfeilfidh*; a bhfeilfeas*		 feilfear
conditional d'fheilfinn / fheilfinn‡; bhfeilfinn‡‡ d'fheilfeá / fheilfeá‡; bhfeilfeᇇ d'fheilfeadh sé, sí / fheilfeadh sé, sí‡; bhfeilfeadh sé, s퇇 d'fheilfimis; d'fheilfeadh muid / fheilfimis‡; fheilfeadh muid‡; bhfeilfimis‡‡; bhfeilfeadh muid‡‡ d'fheilfeadh sibh / fheilfeadh sibh‡; bhfeilfeadh sibh‡‡ d'fheilfidís; d'fheilfeadh siad / fheilfidís‡; fheilfeadh siad‡; bhfeilfidís‡‡; bhfeilfeadh siad‡‡ a d'fheilfeadh /
a bhfeilfeadh*		 d'fheilfí / fheilfí‡; bhfeilf퇇
subjunctive present go bhfeile mé;
go bhfeilead†		 go bhfeile tú;
go bhfeilir†		 go bhfeile sé, sí go bhfeilimid;
go bhfeile muid		 go bhfeile sibh go bhfeile siad;
go bhfeilid†		 — go bhfeiltear
past dá bhfeilinn dá bhfeilteá dá bhfeileadh sé, sí dá bhfeilimis;
dá bhfeileadh muid		 dá bhfeileadh sibh dá bhfeilidís;
dá bhfeileadh siad		 — dá bhfeiltí
imperative feilim feil feileadh sé, sí feilimis feiligí;
feilidh†		 feilidís — feiltear
verbal noun feileadh
past participle feilte

* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡ Dependent form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis

Norwegian Bokmål

Etymology

Borrowed from Middle Low German feil, fēl, which is borrowed from Old French faille, which is derived from Latin fallō. Cognate with Danish fejl, Swedish fel, German Fehler and English fail.[1]. Adverb and adjective derived from the noun.

Pronunciation
  • IPA(key): /fæɪl/

Adjective

feil (indeclinable)

  1. wrong

Adverb

feil

  1. wrong

Noun

feil m (definite singular feilen, indefinite plural feil, definite plural feila or feilene)

  1. error, mistake

Derived terms

References
  1. Torp, Alf (1919) Nynorsk Etymologisk Ordbok, Oslo: H. Aschehoug and Co. (W. Nygaard)

Further reading

Norwegian Nynorsk

Etymology

From Middle Low German [Term?], from French faille.

Pronunciation
  • IPA(key): /fɛɪːl/

Noun

feil m (definite singular feilen, indefinite plural feil, definite plural feila)

  1. error, mistake

Adjective

feil (indeclinable)

  1. wrong

Adverb

feil

  1. wrong

Derived terms

References

    Old Irish

    Verb

    feil

    1. Alternative form of fil

    Volapük

    Pronunciation
    • IPA(key): [feˈil]

    Proper noun

    feil

    1. tilth

    Declension
    declension of feil
    singular
    nominative feil
    genitive feila
    dative feile
    accusative feili
    vocative 1 o feil!
    predicative 2 feilu
    • 1 status as a case is disputed
    • 2 in later, non-classical Volapük only

    Derived terms
    • feilan
    • feilanik
    • feilaläned
    • feilam
    • feilav
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.