głupieć

See also: głupiec

Polish

Inherited from Proto-Slavic *glupěti.

głupieć impf (perfective zgłupieć or ogłupieć)

(intransitive, colloquial) to become stupid, to go daffy, to grow stupid
Synonyms: durnieć, idiocieć, kretynieć, tępieć
(intransitive, colloquial) to lose one's bearings (to lose sight of or become unable to determine one's orientation, position, or abilities relative to one's surroundings or situation)

Conjugation of głupieć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		głupieć
present tense	1^st	głupieję			głupiejemy
	2^nd	głupiejesz			głupiejecie
	3^rd	głupieje			głupieją
	impersonal	głupieje się
past tense	1^st	głupiałem	głupiałam		głupieliśmy	głupiałyśmy
	2^nd	głupiałeś	głupiałaś		głupieliście	głupiałyście
	3^rd	głupiał	głupiała	głupiało	głupieli	głupiały
	impersonal	głupiano
future tense	1^st	będę głupiał, będę głupieć	będę głupiała, będę głupieć		będziemy głupieli, będziemy głupieć	będziemy głupiały, będziemy głupieć
	2^nd	będziesz głupiał, będziesz głupieć	będziesz głupiała, będziesz głupieć		będziecie głupieli, będziecie głupieć	będziecie głupiały, będziecie głupieć
	3^rd	będzie głupiał, będzie głupieć	będzie głupiała, będzie głupieć	będzie głupiało, będzie głupieć	będą głupieli, będą głupieć	będą głupiały, będą głupieć
	impersonal	będzie głupieć się
conditional	1^st	głupiałbym	głupiałabym		głupielibyśmy	głupiałybyśmy
	2^nd	głupiałbyś	głupiałabyś		głupielibyście	głupiałybyście
	3^rd	głupiałby	głupiałaby	głupiałoby	głupieliby	głupiałyby
	impersonal	głupiano by
imperative	1^st	niech głupieję			głupiejmy
	2^nd	głupiej			głupiejcie
	3^rd	niech głupieje			niech głupieją
active adjectival participle		głupiejący	głupiejąca	głupiejące	głupiejący	głupiejące
contemporary adverbial participle		głupiejąc
verbal noun		głupienie

adjectives

adverb

nouns

verb