huczeć

Polish

Etymology

From huk +‎ -eć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈxu.t͡ʂɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ʂɛt͡ɕ
  • Syllabification: hu‧czeć

Verb

huczeć impf (perfective zahuczeć)

  1. (intransitive) to make a low, resonant sound
  2. (intransitive, of one's head) to pound (to hurt very badly)
    Ale huczy mi w głowie dzisiaj... ― My head is absolutely pounding today...

Conjugation
Conjugation of huczeć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive huczeć
present tense 1st huczę huczymy
2nd huczysz huczycie
3rd huczy huczą
impersonal huczy się
past tense 1st huczałem huczałam huczeliśmy huczałyśmy
2nd huczałeś huczałaś huczeliście huczałyście
3rd huczał huczała huczało huczeli huczały
impersonal huczano
future tense 1st będę huczał,
będę huczeć
 będę huczała,
będę huczeć
 będziemy huczeli,
będziemy huczeć
 będziemy huczały,
będziemy huczeć
2nd będziesz huczał,
będziesz huczeć
 będziesz huczała,
będziesz huczeć
 będziecie huczeli,
będziecie huczeć
 będziecie huczały,
będziecie huczeć
3rd będzie huczał,
będzie huczeć
 będzie huczała,
będzie huczeć
 będzie huczało,
będzie huczeć
 będą huczeli,
będą huczeć
 będą huczały,
będą huczeć
impersonal będzie huczeć się
conditional 1st huczałbym huczałabym huczelibyśmy huczałybyśmy
2nd huczałbyś huczałabyś huczelibyście huczałybyście
3rd huczałby huczałaby huczałoby huczeliby huczałyby
impersonal huczano by
imperative 1st niech huczę huczmy
2nd hucz huczcie
3rd niech huczy niech huczą
active adjectival participle huczący hucząca huczące huczący huczące
contemporary adverbial participle hucząc
verbal noun huczenie

Further reading
  • huczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • huczeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.