imię

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *jьmę, from Proto-Indo-European *h₁nómn̥, whence English name and English noun.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈi.mjɛ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -imjɛ
  • Syllabification: i‧mię

Noun

imię n

  1. given name (name chosen for a child by its parents)
  2. personal name (word or phrase indicating a particular person)
  3. (archaic, poetic) name (word or phrase indicating a particular thing)
    Synonym: nazwa
  4. (grammar, obsolete (except "imię własne")) noun (grammatical category)
    Synonym: rzeczownik
    imię rzeczowne ― substantive
    imię pospolite ― common noun
    imię własne ― proper noun
    imię przymiotne ― adjective
    imię liczbowe ― noun numeral

Declension
Declension of imię
singular plural
nominative imię imiona
genitive imienia imion
dative imieniu imionom
accusative imię imiona
instrumental imieniem imionami
locative imieniu imionach
vocative imię imiona

Derived terms
adjective
  • imienny
nouns
adjectives
adverb
  • imiennie
nouns

Further reading
  • imię in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • imię in Polish dictionaries at PWN
  • Wanda Decyk-Zięba, editor (2018-2022), “imię”, in Dydaktyczny Słownik Etymologiczno-historyczny Języka Polskiego [A Didactic, Historical, Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.