konfekt

See also: Konfekt

Norwegian Bokmål

Etymology

From German Konfekt, from Medieval Latin confectum.

Noun

konfekt m (definite singular konfekten, indefinite plural konfekter, definite plural konfektene)

  1. confectionery

References

Norwegian Nynorsk

Etymology

From German Konfekt, from Medieval Latin confectum.

Noun

konfekt m (definite singular konfekten, indefinite plural konfektar, definite plural konfektane)

  1. confectionery

References

Polish

Etymology

Borrowed from Latin cōnfectus.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkɔn.fɛkt/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔnfɛkt
  • Syllabification: kon‧fekt

Noun

konfekt m inan (diminutive konfekcik)

  1. (archaic) sugarcoated fruit

Declension
Declension of konfekt
singular plural
nominative konfekt konfekty
genitive konfektu konfektów
dative konfektowi konfektom
accusative konfekt konfekty
instrumental konfektem konfektami
locative konfekcie konfektach
vocative konfekcie konfekty

Further reading
  • konfekt in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • konfekt in Polish dictionaries at PWN

Swedish

Noun

konfekt c (uncountable)

  1. candy
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.