koniec

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *konьcь.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkɔ.ɲɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲɛt͡s
  • Syllabification: ko‧niec

Noun

koniec m inan

  1. finish, end

Declension
Declension of koniec
singular plural
nominative koniec końce
genitive końca końców
dative końcowi końcom
accusative koniec końce
instrumental końcem końcami
locative końcu końcach
vocative końcu końce

Derived terms
adverbs
phrases

Further reading
  • koniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • koniec in Polish dictionaries at PWN
  • Wanda Decyk-Zięba, editor (2018-2022), “koniec”, in Dydaktyczny Słownik Etymologiczno-historyczny Języka Polskiego [A Didactic, Historical, Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)

Slovak

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *konьcь.

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈkoɲi̯et͡s]

Noun

koniec m inan (genitive singular konca, nominative plural konce, genitive plural koncov, declension pattern of stroj)

  1. end
    Antonym: začiatok

Declension
Declension of koniec
singular plural
nominative koniec konce
genitive konca koncov
dative koncu koncom
accusative koniec konce
locative konci koncoch
instrumental koncom koncami

Derived terms

Further reading
  • koniec in Slovak dictionaries at slovnik.juls.savba.sk
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.