lepja

Icelandic

Etymology

From the Old Norse lepja; compare English lap.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈlɛːpja/
    Rhymes: -ɛːpja

Verb

lepja (weak verb, third-person singular past indicative lapti, supine lapið)

  1. (transitive, governs the accusative, of animals drinking) to lap, to lap up

Conjugation
lepja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að lepja
supine
(sagnbót)		 lapið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 lepjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég lep við lepjum present
(nútíð)		 ég lepji við lepjum
þú lepur þið lepjið þú lepjir þið lepjið
hann, hún, það lepur þeir, þær, þau lepja hann, hún, það lepji þeir, þær, þau lepji
past
(þátíð)		 ég lapti við löptum past
(þátíð)		 ég lepti við leptum
þú laptir þið löptuð þú leptir þið leptuð
hann, hún, það lapti þeir, þær, þau löptu hann, hún, það lepti þeir, þær, þau leptu
imperative
(boðháttur)		 lep (þú) lepjið (þið)
Forms with appended personal pronoun
leptu lepjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
lapinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 lapinn lapin lapið laptir laptar lapin
accusative
(þolfall)		 lapinn lapta lapið lapta laptar lapin
dative
(þágufall)		 löptum lapinni löptu löptum löptum löptum
genitive
(eignarfall)		 lapins lapinnar lapins lapinna lapinna lapinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 lapti lapta lapta löptu löptu löptu
accusative
(þolfall)		 lapta löptu lapta löptu löptu löptu
dative
(þágufall)		 lapta löptu lapta löptu löptu löptu
genitive
(eignarfall)		 lapta löptu lapta löptu löptu löptu

Derived terms

Norwegian Bokmål

Verb

lepja

  1. past tense of lepje
  2. supine of lepje

Norwegian Nynorsk

Etymology

From Old Norse lepja, from Proto-Germanic *lapjaną.

Verb

lepja (present tense lepjar, past tense lepja, past participle lepja, passive infinitive lepjast, present participle lepjande, imperative lepja/lepj)

  1. (transitive, intransitive) to lap, lap up

Inflection
  • Until 1938, this verb was inflected like a telja class verb. Forms such as lapte were then made non-standard.

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.