mrzeć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *mertì (stem *mьr-), from Proto-Balto-Slavic *mertéi, from Proto-Indo-European *mr̥-yé-tor, ye-present of *mer- (“to die”).

Pronunciation
  • IPA(key): /mʐɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛt͡ɕ
  • Syllabification: mrzeć

Verb

mrzeć impf (perfective zemrzeć)

  1. (intransitive, literary) to die (to stop living)
    Synonyms: see Thesaurus:umierać

Conjugation
Conjugation of mrzeć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive mrzeć
present tense 1st mrę mrzemy
2nd mrzesz mrzecie
3rd mrze mrą
impersonal mrze się
past tense 1st marłem marłam marliśmy marłyśmy
2nd marłeś marłaś marliście marłyście
3rd marł marła marło marli marły
impersonal marto
future tense 1st będę marł,
będę mrzeć
 będę marła,
będę mrzeć
 będziemy marli,
będziemy mrzeć
 będziemy marły,
będziemy mrzeć
2nd będziesz marł,
będziesz mrzeć
 będziesz marła,
będziesz mrzeć
 będziecie marli,
będziecie mrzeć
 będziecie marły,
będziecie mrzeć
3rd będzie marł,
będzie mrzeć
 będzie marła,
będzie mrzeć
 będzie marło,
będzie mrzeć
 będą marli,
będą mrzeć
 będą marły,
będą mrzeć
impersonal będzie mrzeć się
conditional 1st marłbym marłabym marlibyśmy marłybyśmy
2nd marłbyś marłabyś marlibyście marłybyście
3rd marłby marłaby marłoby marliby marłyby
impersonal marto by
imperative 1st niech mrę mrzyjmy
2nd mrzyj mrzyjcie
3rd niech mrze niech mrą
active adjectival participle mrący mrąca mrące mrący mrące
contemporary adverbial participle mrąc
verbal noun marcie

Derived terms
verbs
adjectives
nouns
verbs
adjectives
nouns

Further reading
  • mrzeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • mrzeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.