nauczać

Polish

Etymology

From nauczyć +‎ -ać.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈu.t͡ʂat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ʂat͡ɕ
  • Syllabification: na‧u‧czać

Verb

nauczać impf (perfective nauczyć)

  1. (transitive, intransitive, education) to educate, to teach
    Synonym: kształcić

Conjugation
Conjugation of nauczać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive nauczać
present tense 1st nauczam nauczamy
2nd nauczasz nauczacie
3rd naucza nauczają
impersonal naucza się
past tense 1st nauczałem nauczałam nauczaliśmy nauczałyśmy
2nd nauczałeś nauczałaś nauczaliście nauczałyście
3rd nauczał nauczała nauczało nauczali nauczały
impersonal nauczano
future tense 1st będę nauczał,
będę nauczać
 będę nauczała,
będę nauczać
 będziemy nauczali,
będziemy nauczać
 będziemy nauczały,
będziemy nauczać
2nd będziesz nauczał,
będziesz nauczać
 będziesz nauczała,
będziesz nauczać
 będziecie nauczali,
będziecie nauczać
 będziecie nauczały,
będziecie nauczać
3rd będzie nauczał,
będzie nauczać
 będzie nauczała,
będzie nauczać
 będzie nauczało,
będzie nauczać
 będą nauczali,
będą nauczać
 będą nauczały,
będą nauczać
impersonal będzie nauczać się
conditional 1st nauczałbym nauczałabym nauczalibyśmy nauczałybyśmy
2nd nauczałbyś nauczałabyś nauczalibyście nauczałybyście
3rd nauczałby nauczałaby nauczałoby nauczaliby nauczałyby
impersonal nauczano by
imperative 1st niech nauczam nauczajmy
2nd nauczaj nauczajcie
3rd niech naucza niech nauczają
active adjectival participle nauczający nauczająca nauczające nauczający nauczające
contemporary adverbial participle nauczając
verbal noun nauczanie

Further reading
  • nauczać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • nauczać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.