nauczyć

Polish

Etymology

From na- +‎ uczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈu.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: na‧u‧czyć

Verb

nauczyć pf (imperfective nauczać)

  1. (transitive, intransitive, education) to educate, to teach
    Synonym: wykształcić
  2. (reflexive, education) to learn, to study

Conjugation
Conjugation of nauczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive nauczyć
future tense 1st nauczę nauczymy
2nd nauczysz nauczycie
3rd nauczy nauczą
impersonal nauczy się
past tense 1st nauczyłem nauczyłam nauczyliśmy nauczyłyśmy
2nd nauczyłeś nauczyłaś nauczyliście nauczyłyście
3rd nauczył nauczyła nauczyło nauczyli nauczyły
impersonal nauczono
conditional 1st nauczyłbym nauczyłabym nauczylibyśmy nauczyłybyśmy
2nd nauczyłbyś nauczyłabyś nauczylibyście nauczyłybyście
3rd nauczyłby nauczyłaby nauczyłoby nauczyliby nauczyłyby
impersonal nauczono by
imperative 1st niech nauczę nauczmy
2nd naucz nauczcie
3rd niech nauczy niech nauczą
passive adjectival participle nauczony nauczona nauczone nauczeni nauczone
anterior adverbial participle nauczywszy
verbal noun nauczenie

Further reading
  • nauczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • nauczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.