obłąkanie

Polish

Etymology

From obłąkać +‎ -anie.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔ.bwɔŋˈka.ɲɛ/

Noun

obłąkanie n

  1. verbal noun of obłąkać
  2. derangement, insanity

Declension
declension of obłąkanie
singular plural
nominative obłąkanie obłąkania
genitive obłąkania obłąkań
dative obłąkaniu obłąkaniom
accusative obłąkanie obłąkania
instrumental obłąkaniem obłąkaniami
locative obłąkaniu obłąkaniach
vocative obłąkanie obłąkania

Further reading
  • obłąkanie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • obłąkanie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.