obrzucić

Polish

Etymology

From ob- +‎ rzucić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔbˈʐu.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: ob‧rzu‧cić

Verb

obrzucić pf (imperfective obrzucać)

  1. (transitive) to pelt, to bombard

Conjugation
Conjugation of obrzucić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive obrzucić
future tense 1st obrzucę obrzucimy
2nd obrzucisz obrzucicie
3rd obrzuci obrzucą
impersonal obrzuci się
past tense 1st obrzuciłem obrzuciłam obrzuciliśmy obrzuciłyśmy
2nd obrzuciłeś obrzuciłaś obrzuciliście obrzuciłyście
3rd obrzucił obrzuciła obrzuciło obrzucili obrzuciły
impersonal obrzucono
conditional 1st obrzuciłbym obrzuciłabym obrzucilibyśmy obrzuciłybyśmy
2nd obrzuciłbyś obrzuciłabyś obrzucilibyście obrzuciłybyście
3rd obrzuciłby obrzuciłaby obrzuciłoby obrzuciliby obrzuciłyby
impersonal obrzucono by
imperative 1st niech obrzucę obrzućmy
2nd obrzuć obrzućcie
3rd niech obrzuci niech obrzucą
passive adjectival participle obrzucony obrzucona obrzucone obrzuceni obrzucone
anterior adverbial participle obrzuciwszy
verbal noun obrzucenie

Derived terms
verbs

Further reading
  • obrzucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • obrzucić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.