oburzyć

Polish

Etymology

From o- +‎ burzyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈbu.ʐɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uʐɨt͡ɕ
  • Syllabification: o‧bu‧rzyć

Verb

oburzyć pf (imperfective oburzać)

  1. (transitive) to outrage
    Synonym: zbulwersować
  2. (reflexive) to resent
    Synonym: zbulwersować się

Conjugation
Conjugation of oburzyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive oburzyć
future tense 1st oburzę oburzymy
2nd oburzysz oburzycie
3rd oburzy oburzą
impersonal oburzy się
past tense 1st oburzyłem oburzyłam oburzyliśmy oburzyłyśmy
2nd oburzyłeś oburzyłaś oburzyliście oburzyłyście
3rd oburzył oburzyła oburzyło oburzyli oburzyły
impersonal oburzono
conditional 1st oburzyłbym oburzyłabym oburzylibyśmy oburzyłybyśmy
2nd oburzyłbyś oburzyłabyś oburzylibyście oburzyłybyście
3rd oburzyłby oburzyłaby oburzyłoby oburzyliby oburzyłyby
impersonal oburzono by
imperative 1st niech oburzę oburzmy
2nd oburz oburzcie
3rd niech oburzy niech oburzą
passive adjectival participle oburzony oburzona oburzone oburzeni oburzone
anterior adverbial participle oburzywszy
verbal noun oburzenie

Derived terms
noun
adjective

Further reading
  • oburzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • oburzyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.