odkluczyć

Polish

Etymology

From od- +‎ kluczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔtˈklu.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: od‧klu‧czyć

Verb

odkluczyć pf

  1. (transitive, Poznań) to unlock
    Antonyms: zakluczyć, zamknąć na klucz

Conjugation
Conjugation of zakluczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zakluczyć
future tense 1st zakluczę zakluczymy
2nd zakluczysz zakluczycie
3rd zakluczy zakluczą
impersonal zakluczy się
past tense 1st zakluczyłem zakluczyłam zakluczyliśmy zakluczyłyśmy
2nd zakluczyłeś zakluczyłaś zakluczyliście zakluczyłyście
3rd zakluczył zakluczyła zakluczyło zakluczyli zakluczyły
impersonal zakluczono
conditional 1st zakluczyłbym zakluczyłabym zakluczylibyśmy zakluczyłybyśmy
2nd zakluczyłbyś zakluczyłabyś zakluczylibyście zakluczyłybyście
3rd zakluczyłby zakluczyłaby zakluczyłoby zakluczyliby zakluczyłyby
impersonal zakluczono by
imperative 1st niech zakluczę zakluczmy
2nd zaklucz zakluczcie
3rd niech zakluczy niech zakluczą
passive adjectival participle zakluczony zakluczona zakluczone zakluczeni zakluczone
anterior adverbial participle zakluczywszy
verbal noun zakluczenie

Further reading
  • odkluczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • odkluczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.