odrzucić

From od- +‎ rzucić.

• IPA^(key): /ɔdˈʐu.t͡ɕit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: od‧rzu‧cić

odrzucić pf (imperfective odrzucać)

1. (transitive) to reject

   Dziekan odrzucił pana podanie. ― The dean has rejected your request.

   Ojciec odrzucił ją, gdy odkrył, że nie jest jego córką. ― Her father rejected her when he discovered that she's not his daughter.

2. (transitive, medicine) to reject (e.g. a transplant)

   Umarł po tym, jak jego organizm odrzucił przeszczep. ― He died after his system rejected the transplant.

3. (transitive) to disavow; to abandon

   Odrzuciliśmy przemoc i protestujemy w sposób pokojowy. ― We have disavowed violence and protest in a peaceful way.

4. (transitive) to reply, to retort
5. (transitive) to throw back
   • 1993, Fanny Sołomian-Łoc, Getto i gwiadzy, Czytelnik, page 188:

     Odchodząc od Klima, Dąbrowski odczepił nagle swój granat i rzucił go w kierunku dowódcy. Ten, nie tracąc przytomności umysłu, złapał go i odrzucił z powrotem, na sekundę przed rozerwaniem.

     Leaving Klim, Dąbrowski took the granade off his belt and threw it in the direction of the commander. The one, who without stumbling for a second, caught it and threw it back a second after disjecting it.

6. (transitive) to throw away
7. (transitive) to take aback

   Kiedy otworzyła drzwi, odrzuciła ją odrażająca woń. ― When she opened the door, she was taken aback by the horrible smell.

• odrzucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• odrzucić in Polish dictionaries at PWN