orsaka

Faroese
Faroese phrasebook
This entry is part of the phrasebook project, which presents criteria for inclusion based on utility, simplicity and commonness.

Verb

orsaka (third person singular past indicative orsakaði, third person plural past indicative orsakað, supine orsakað)

  1. to excuse, apologize

Conjugation
Conjugation of orsaka (group v-30)
infinitive orsaka
supine orsakað
participle (a6)1 orsakandi orsakaður
present past
first singular orsaki orsakaði
second singular orsakar orsakaði
third singular orsakar orsakaði
plural orsaka orsakaðu
imperative
singular orsaka!
plural orsakið!
1Only the past participle being declined.

Interjection

orsaka!

  1. excuse me!

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɔr̥.saːka/

Verb

orsaka (weak verb, third-person singular past indicative orsakaði, supine orsakað)

  1. (transitive, with accusative) to cause, to bring about
    Synonym: valda

Conjugation
orsaka — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að orsaka
supine
(sagnbót)		 orsakað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 orsakandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég orsaka við orsökum present
(nútíð)		 ég orsaki við orsökum
þú orsakar þið orsakið þú orsakir þið orsakið
hann, hún, það orsakar þeir, þær, þau orsaka hann, hún, það orsaki þeir, þær, þau orsaki
past
(þátíð)		 ég orsakaði við orsökuðum past
(þátíð)		 ég orsakaði við orsökuðum
þú orsakaðir þið orsökuðuð þú orsakaðir þið orsökuðuð
hann, hún, það orsakaði þeir, þær, þau orsökuðu hann, hún, það orsakaði þeir, þær, þau orsökuðu
imperative
(boðháttur)		 orsaka (þú) orsakið (þið)
Forms with appended personal pronoun
orsakaðu orsakiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
orsakast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að orsakast
supine
(sagnbót)		 orsakast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 orsakandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég orsakast við orsökumst present
(nútíð)		 ég orsakist við orsökumst
þú orsakast þið orsakist þú orsakist þið orsakist
hann, hún, það orsakast þeir, þær, þau orsakast hann, hún, það orsakist þeir, þær, þau orsakist
past
(þátíð)		 ég orsakaðist við orsökuðumst past
(þátíð)		 ég orsakaðist við orsökuðumst
þú orsakaðist þið orsökuðust þú orsakaðist þið orsökuðust
hann, hún, það orsakaðist þeir, þær, þau orsökuðust hann, hún, það orsakaðist þeir, þær, þau orsökuðust
imperative
(boðháttur)		 orsakast (þú) orsakist (þið)
Forms with appended personal pronoun
orsakastu orsakisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
orsakaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 orsakaður orsökuð orsakað orsakaðir orsakaðar orsökuð
accusative
(þolfall)		 orsakaðan orsakaða orsakað orsakaða orsakaðar orsökuð
dative
(þágufall)		 orsökuðum orsakaðri orsökuðu orsökuðum orsökuðum orsökuðum
genitive
(eignarfall)		 orsakaðs orsakaðrar orsakaðs orsakaðra orsakaðra orsakaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 orsakaði orsakaða orsakaða orsökuðu orsökuðu orsökuðu
accusative
(þolfall)		 orsakaða orsökuðu orsakaða orsökuðu orsökuðu orsökuðu
dative
(þágufall)		 orsakaða orsökuðu orsakaða orsökuðu orsökuðu orsökuðu
genitive
(eignarfall)		 orsakaða orsökuðu orsakaða orsökuðu orsökuðu orsökuðu

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Etymology

From or (“out of”) +‎ sak (“matter, case”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔːrsaːka/

Verb

orsaka (present tense orsakar, past tense orsaka, past participle orsaka, passive infinitive orsakast, present participle orsakande, imperative orsaka/orsak)

  1. to apologise
    Han neitta å orsaka seg.
    He refused to apologise.

References

Swedish

Etymology

From Middle Low German orsaken, equivalent of orsak (“a cause”) +‎ -a. Cognate with Danish årsage, Norwegian Bokmål forårsake, Norwegian Nynorsk forårsake, forårsaka, Middle Dutch orsaken, older Dutch oorzaken and older German ursachen.[1]

Pronunciation
  • audio(file)

Verb

orsaka (present orsakar, preterite orsakade, supine orsakat, imperative orsaka)

  1. to cause

Conjugation
Conjugation of orsaka (weak)
Active Passive
Infinitive orsaka orsakas
Supine orsakat orsakats
Imperative orsaka —
Imper. plural1 orsaken —
Present Past Present Past
Indicative orsakar orsakade orsakas orsakades
Ind. plural1 orsaka orsakade orsakas orsakades
Subjunctive2 orsake orsakade orsakes orsakades
Participles
Present participle orsakande
Past participle orsakad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Synonyms

References
  1. orsaka in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.