osaczać

See also: osączać

Polish

From osaczyć +‎ -ać.

osaczać impf (perfective osaczyć)

(transitive) to beset, to corner, to crowd, to encircle, to hem in (to surround someone on all sides, making it impossible for them to get out)
Synonym: otaczać
(transitive) to beset, to corner, to crowd, to encircle, to hem in (to trap in a difficult position)
(transitive, hunting, of a dog) to keep the game still until the hunter reaches it

Conjugation of osaczać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		osaczać
present tense	1^st	osaczam			osaczamy
	2^nd	osaczasz			osaczacie
	3^rd	osacza			osaczają
	impersonal	osacza się
past tense	1^st	osaczałem	osaczałam		osaczaliśmy	osaczałyśmy
	2^nd	osaczałeś	osaczałaś		osaczaliście	osaczałyście
	3^rd	osaczał	osaczała	osaczało	osaczali	osaczały
	impersonal	osaczano
future tense	1^st	będę osaczał, będę osaczać	będę osaczała, będę osaczać		będziemy osaczali, będziemy osaczać	będziemy osaczały, będziemy osaczać
	2^nd	będziesz osaczał, będziesz osaczać	będziesz osaczała, będziesz osaczać		będziecie osaczali, będziecie osaczać	będziecie osaczały, będziecie osaczać
	3^rd	będzie osaczał, będzie osaczać	będzie osaczała, będzie osaczać	będzie osaczało, będzie osaczać	będą osaczali, będą osaczać	będą osaczały, będą osaczać
	impersonal	będzie osaczać się
conditional	1^st	osaczałbym	osaczałabym		osaczalibyśmy	osaczałybyśmy
	2^nd	osaczałbyś	osaczałabyś		osaczalibyście	osaczałybyście
	3^rd	osaczałby	osaczałaby	osaczałoby	osaczaliby	osaczałyby
	impersonal	osaczano by
imperative	1^st	niech osaczam			osaczajmy
	2^nd	osaczaj			osaczajcie
	3^rd	niech osacza			niech osaczają
active adjectival participle		osaczający	osaczająca	osaczające	osaczający	osaczające
passive adjectival participle		osaczany	osaczana	osaczane	osaczani	osaczane
contemporary adverbial participle		osaczając
verbal noun		osaczanie