osaczyć

See also: osączyć

Polish

osaczyć pf (imperfective osaczać)

(transitive) to beset, to corner, to crowd, to encircle, to hem in (to surround someone on all sides, making it impossible for them to get out)
Synonym: otoczyć
(transitive) to beset, to corner, to crowd, to encircle, to hem in (to trap in a difficult position)
(transitive, hunting, of a dog) to keep the game still until the hunter reaches it

Conjugation of osaczyć pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		osaczyć
future tense	1^st	osaczę			osaczymy
	2^nd	osaczysz			osaczycie
	3^rd	osaczy			osaczą
	impersonal	osaczy się
past tense	1^st	osaczyłem	osaczyłam		osaczyliśmy	osaczyłyśmy
	2^nd	osaczyłeś	osaczyłaś		osaczyliście	osaczyłyście
	3^rd	osaczył	osaczyła	osaczyło	osaczyli	osaczyły
	impersonal	osaczono
conditional	1^st	osaczyłbym	osaczyłabym		osaczylibyśmy	osaczyłybyśmy
	2^nd	osaczyłbyś	osaczyłabyś		osaczylibyście	osaczyłybyście
	3^rd	osaczyłby	osaczyłaby	osaczyłoby	osaczyliby	osaczyłyby
	impersonal	osaczono by
imperative	1^st	niech osaczę			osaczmy
	2^nd	osacz			osaczcie
	3^rd	niech osaczy			niech osaczą
passive adjectival participle		osaczony	osaczona	osaczone	osaczeni	osaczone
anterior adverbial participle		osaczywszy
verbal noun		osaczenie