oszaleć

Polish

Etymology

From o- +‎ szaleć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈʂa.lɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -alɛt͡ɕ
  • Syllabification: o‧sza‧leć

Verb

oszaleć pf (imperfective szaleć)

  1. (intransitive) to go mad

Conjugation
Conjugation of oszaleć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive oszaleć
future tense 1st oszaleję oszalejemy
2nd oszalejesz oszalejecie
3rd oszaleje oszaleją
impersonal oszaleje się
past tense 1st oszalałem oszalałam oszaleliśmy oszalałyśmy
2nd oszalałeś oszalałaś oszaleliście oszalałyście
3rd oszalał oszalała oszalało oszaleli oszalały
impersonal oszalano
conditional 1st oszalałbym oszalałabym oszalelibyśmy oszalałybyśmy
2nd oszalałbyś oszalałabyś oszalelibyście oszalałybyście
3rd oszalałby oszalałaby oszalałoby oszaleliby oszalałyby
impersonal oszalano by
imperative 1st niech oszaleję oszalejmy
2nd oszalej oszalejcie
3rd niech oszaleje niech oszaleją
anterior adverbial participle oszalawszy
verbal noun oszalenie

Further reading
  • oszaleć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • oszaleć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.