otępiały

Polish

Etymology

From otępieć +‎ -ały.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔ.tɛmˈpʲa.wɨ/

Adjective

otępiały (comparative bardziej otępiały, superlative najbardziej otępiały, adverb otępiale)

  1. stulted, dull-witted, stupefied

Declension
declension of otępiały
case singular plural
masculine personal/animate masculine inanimate neuter feminine virile nonvirile
nominative, vocative otępiały otępiałe otępiała otępiali otępiałe
genitive otępiałego otępiałej otępiałych
dative otępiałemu otępiałym
accusative otępiałego otępiały otępiałe otępiałą otępiałych otępiałe
instrumental otępiałym otępiałymi
locative otępiałej otępiałych

Verb

otępiały

  1. third-person plural nonvirile past of otępieć

Further reading
  • otępiały in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • otępiały in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.