płonąć

Polish

Inherited from Proto-Slavic *polnǫti, from *polěti + *-nǫti.

płonąć impf (perfective spłonąć)

(intransitive) to burn; to be aflame; to be on fire
Synonym: palić się
(intransitive, literary) to burn [+instrumental = with some feeling] [+ do (genitive) = toward someone / something]; to feel an intense emotion
(intransitive) to burn with desire / passion; to have intense sexual feelings
(intransitive, dated) to burn; to have a high body temperature

Conjugation of płonąć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		płonąć
present tense	1^st	płonę			płoniemy
	2^nd	płoniesz			płoniecie
	3^rd	płonie			płoną
	impersonal	płonie się
past tense	1^st	płonąłem	płonęłam		płonęliśmy	płonęłyśmy
	2^nd	płonąłeś	płonęłaś		płonęliście	płonęłyście
	3^rd	płonął	płonęła	płonęło	płonęli	płonęły
	impersonal	płonięto
future tense	1^st	będę płonął, będę płonąć	będę płonęła, będę płonąć		będziemy płonęli, będziemy płonąć	będziemy płonęły, będziemy płonąć
	2^nd	będziesz płonął, będziesz płonąć	będziesz płonęła, będziesz płonąć		będziecie płonęli, będziecie płonąć	będziecie płonęły, będziecie płonąć
	3^rd	będzie płonął, będzie płonąć	będzie płonęła, będzie płonąć	będzie płonęło, będzie płonąć	będą płonęli, będą płonąć	będą płonęły, będą płonąć
	impersonal	będzie płonąć się
conditional	1^st	płonąłbym	płonęłabym		płonęlibyśmy	płonęłybyśmy
	2^nd	płonąłbyś	płonęłabyś		płonęlibyście	płonęłybyście
	3^rd	płonąłby	płonęłaby	płonęłoby	płonęliby	płonęłyby
	impersonal	płonięto by
imperative	1^st	niech płonę			płońmy
	2^nd	płoń			płońcie
	3^rd	niech płonie			niech płoną
active adjectival participle		płonący	płonąca	płonące	płonący	płonące
contemporary adverbial participle		płonąc
verbal noun		płonięcie

verbs

noun