pinang

See also: Pinang

English

Noun

pinang (plural pinangs)

  1. A palm of the genus Nenga, endemic to Southeast Asia.

Anagrams

Indonesian

Etymology

From Malay pinang.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈpinaŋ]
  • Hyphenation: pi‧nang

Noun

pinang (first-person possessive pinangku, second-person possessive pinangmu, third-person possessive pinangnya)

  1. betelnut

Hyponyms

  • pinang awa
  • pinang jerkat
  • pinang kelapa
  • pinang kotai
  • pinang masak
  • pinang merah
  • pinang muda
  • pinang raja
  • pinang sebatang
  • pinang senawar
  • pinang sirih

Derived terms

  • peminang

Verb

pinang

  1. to propose a girl or woman; to ask someone's hand (in marriage).

Derived terms

Further reading

Malay

Etymology

First attested in the Talang Tuo inscription, 684 AD, as Old Malay pinaṃ.

Noun

pinang (Jawi spelling ڤينڠ, plural pinang-pinang, informal 1st possessive pinangku, 2nd possessive pinangmu, 3rd possessive pinangnya)

  1. betelnut

Descendants

  • Indonesian: pinang
  • English: pinang
  • Hokkien: 檳榔槟榔 (pin-nn̂g)

Further reading

Maranao

Noun

pinang

  1. cannonball
    Synonym: pitonang

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.