podnajem

Polish

Etymology

Deverbal from podnająć, a calque of German Untermiete.[1] First attested in 1851.[2]

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔdˈna.jɛm/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ajɛm
  • Syllabification: pod‧na‧jem

Noun

podnajem m inan

  1. (property law) sublease (a lease sublet by a tenant or lessee to a subtenant)
    podnajem lokalu ― sublease of a property
    podnajem mieszkania ― sublease of an apartment
    podnajem powierzchni ― sublease of a space
    umowa podnajmu ― sublease agreement
    możliwość podnajmu ― possibility to sublease

Declension
Declension of podnajem
singular
nominative podnajem
genitive podnajemu
dative podnajemowi
accusative podnajem
instrumental podnajemem
locative podnajemie
vocative podnajemie

Derived terms
adjective
noun
verbs
adjective
nouns
verbs

References
  1. Andrzej Bańkowski (2000), “podnająć”, in Etymologiczny słownik języka polskiego (in Polish)
  2. Jan Wincenty Bandtkie (1851) Prawo prywatne polskie napisane i wykładane przed rokiem 1830 w b. Warszawskim Aleksandryjskim Uniwersytecie‎, page 409
  • Pęzik, Piotr; Przepiórkowski, A.; Bańko, M.; Górski, R.; Lewandowska-Tomaszczyk, B (2012) Wyszukiwarka PELCRA dla danych NKJP. Narodowy Korpus Języka Polskiego [National Polish Language Corpus, PELCRA search engine]‎, Wydawnictwo PWN

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.