pomocnica

From pomoc +‎ -nica. First attested in 1406.

pomocnica f (masculine pomocnik)

1. female equivalent of pomocnik (“helper”)
   • 1406, Najdawniejsze księgi sądowe mazowieckie, published 1920:

     Iacom ya pomoczniczø ne bila, kedi Smislawa bita

   • Hymn Salve Regina, page 12:

     Owa przeto, pomocnico (advocata, Salve Reg 1. 3: rzecznice, 1a 5. 15: orędownice, 2. 4. 10. 13. 17: rzeczniczko, 2a: orędowniczko, 7. 9: orędownica, 6. 11. 14. 16: rzecznica) nasza, ony twoje miłosierdne oczy (k nam) obroci!

   • Fifteenth century, Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, published 1901, page 324:

     Ipsa est... consolatrix pauperum, ... pya mater orphanorum, dulcis advocata, rzeczna pomocznicza, pecatorum

     Ipsa est... consolatrix pauperum, ... pya mater orphanorum, dulcis advocata, rzeczna pomocnica, pecatorum

• Polish: pomocnica

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “pomocnica”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish pomocnica. By surface analysis, pomoc +‎ -nica. First attested in 1406.[1]

• IPA^(key): /pɔ.mɔt͡sˈɲi.t͡sa/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -it͡sa
• Syllabification: po‧moc‧ni‧ca

pomocnica f (masculine pomocnik)

1. female equivalent of pomocnik (“helper”)

   Synonyms: asystentka, pomocniczka

• pomocnica in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pomocnica in Polish dictionaries at PWN
• Paweł Kupiszewski (09.05.2019), “POMOCNICA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807-1814), “pomocnica”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861), “pomocnica”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “pomocnica”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 4, Warsaw, page 572
• pomocnica in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego