powód

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *povodъ.

Noun

powód m

  1. origin, beginning
  2. success, prosperity
  3. leadership
  4. incentive
  5. rope or cord used to lead a horse

Descendants
  • Polish: powód

References

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish powód, from Proto-Slavic *povodъ.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpɔ.vut/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvut
  • Syllabification: po‧wód

Noun

powód m pers (feminine powódka)

  1. plaintiff

Declension
Declension of powód
singular plural
nominative powód powodowie/powody (depreciative)
genitive powoda powodów
dative powodowi powodom
accusative powoda powodów
instrumental powodem powodami
locative powodzie powodach
vocative powodzie powodowie

Noun

powód m inan

  1. cause, reason
    Nie miał żadnego powodu, żeby kłamać. ― He had no reason to lie.

Declension
Declension of powód
singular plural
nominative powód powody
genitive powodu powodów
dative powodowi powodom
accusative powód powody
instrumental powodem powodami
locative powodzie powodach
vocative powodzie powody

Derived terms
preposition

Further reading
  • powód in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • powód in Polish dictionaries at PWN
  • Wanda Decyk-Zięba, editor (2018-2022), “powód”, in Dydaktyczny Słownik Etymologiczno-historyczny Języka Polskiego [A Didactic, Historical, Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.