przybić

Polish

Etymology

From przy- +‎ bić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpʂɨ.bit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨbit͡ɕ
  • Syllabification: przy‧bić

Verb

przybić pf (imperfective przybijać)

  1. (transitive) to nail, to tack (affix using nails or other sharp objects)
  2. (transitive) to dock, to sail ashore
  3. (transitive) to stamp, to seal
  4. (transitive) to depress, to get down

Conjugation
Conjugation of przybić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przybić
future tense 1st przybiję przybijemy
2nd przybijesz przybijecie
3rd przybije przybiją
impersonal przybije się
past tense 1st przybiłem przybiłam przybiliśmy przybiłyśmy
2nd przybiłeś przybiłaś przybiliście przybiłyście
3rd przybił przybiła przybiło przybili przybiły
impersonal przybito
conditional 1st przybiłbym przybiłabym przybilibyśmy przybiłybyśmy
2nd przybiłbyś przybiłabyś przybilibyście przybiłybyście
3rd przybiłby przybiłaby przybiłoby przybiliby przybiłyby
impersonal przybito by
imperative 1st niech przybiję przybijmy
2nd przybij przybijcie
3rd niech przybije niech przybiją
passive adjectival participle przybity przybita przybite przybici przybite
anterior adverbial participle przybiwszy
verbal noun przybicie

Further reading
  • przybić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przybić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.