bić

See also: bic, Bic, BIC, and bič

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /bit͡ɕ/
  • Audio 1, bić(file)
  • Audio 2, bić się(file)
  • Rhymes: -it͡ɕ
  • Syllabification: bić

Etymology 1

Inherited from Old Polish bić, from Proto-Slavic *bìti (stem *bьj-), from Proto-Balto-Slavic *bī́ˀtei, from Proto-Indo-European *bʰéyh₂-ti ~ *bʰih₂-énti, from *bʰeyh₂- (“to strike, hit”). See also bicz (“whip”), bitwa (“battle”) and bój (“fight”).

Verb

bić impf (frequentative bijać)

  1. (transitive) to beat, to hit [+ w (accusative)] or [+ po (locative) = where]
    bić kijem ― to beat with a stick
    bić po twarzy/w twarz ― to hit someone's face
    Deszcz bije o okno ― Rain is beating against the window.
    bić w bęben ― to beat a drum
  2. (transitive, cooking) to beat, to whip (e.g. cream)
    bita śmietana ― whipped cream
  3. (transitive) to mint (produce coins); to forge metal
    bić monety ― to mint coins
  4. (transitive) to beat (to be better than someone else in something)
    bić konkurencję ― to beat competition
  5. (transitive) to fire, to shoot (a firearm) [+ z (genitive) = what] or [+accusative = what]
    bić z karabinu ― to fire a gun
  6. (transitive) to damage, to tarnish [+ w (accusative) = what/whom]
    bić w dobre imię ― to damage/tarnish someone's good name
  7. (transitive) to slaughter, to kill an animal
    bić świnię ― to slaughter a pig
  8. (transitive) to beat (a rhythm, such as on a drum or of the heart)
    Godzina bije. ― The hour strikes.
    Dzwon bije. ― The bell is ringing.
    Zegar bije. ― The clock is ticking.
    Serce bije. ― The heart is beating.
  9. (transitive) to ring (of a sound)
  10. (transitive, games) to take, to capture a piece (e.g. in chess)
    bić pionka ― to take a pawn
  11. (reflexive) to beat, to hit oneself
  12. (reflexive) to fight (either physically or in some other competition)
Conjugation
Conjugation of bić impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive bić
present tense 1st biję bijemy
2nd bijesz bijecie
3rd bije biją
impersonal bije się
past tense 1st biłem biłam biliśmy biłyśmy
2nd biłeś biłaś biliście biłyście
3rd bił biła biło bili biły
impersonal bito
future tense 1st będę bił,
będę bić
 będę biła,
będę bić
 będziemy bili,
będziemy bić
 będziemy biły,
będziemy bić
2nd będziesz bił,
będziesz bić
 będziesz biła,
będziesz bić
 będziecie bili,
będziecie bić
 będziecie biły,
będziecie bić
3rd będzie bił,
będzie bić
 będzie biła,
będzie bić
 będzie biło,
będzie bić
 będą bili,
będą bić
 będą biły,
będą bić
impersonal będzie bić się
conditional 1st biłbym biłabym bilibyśmy biłybyśmy
2nd biłbyś biłabyś bilibyście biłybyście
3rd biłby biłaby biłoby biliby biłyby
impersonal bito by
imperative 1st niech biję bijmy
2nd bij bijcie
3rd niech bije niech biją
active adjectival participle bijący bijąca bijące bijący bijące
passive adjectival participle bity bita bite bici bite
contemporary adverbial participle bijąc
verbal noun bicie
Synonyms
Derived terms
adjectives
adverbs
nouns
phrase
verbs
adjectives
nouns
verbs

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

bić n

  1. genitive plural of bicie

Further reading
  • bić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bić in Polish dictionaries at PWN

Upper Sorbian

Etymology

From Proto-Slavic *biti, from Proto-Indo-European *bʰeyH-.

Verb

bić

  1. to beat
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.