przyprzeć

Polish

From przy- +‎ przeć.

przyprzeć pf (imperfective przypierać)

(transitive) to press or push against something (physically) [+accusative = who/what] [+ do (genitive) = against what]
(transitive) to corner (to press against and limit mobility of) [+accusative = who/what] [+ do (genitive) = against what]
(transitive, impersonal, colloquial) to have to suddenly use the restroom (to press against and limit mobility of) [+accusative = who/what needs to go]
Nagle przyparło mnie. ― I suddenly had to go.
(reflexive) to press or push oneself against something [+ do (genitive) = against what]

Conjugation of przyprzeć pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		przyprzeć
future tense	1^st	przyprę			przyprzemy
	2^nd	przyprzesz			przyprzecie
	3^rd	przyprze			przyprą
	impersonal	przyprze się
past tense	1^st	przyparłem	przyparłam		przyparliśmy	przyparłyśmy
	2^nd	przyparłeś	przyparłaś		przyparliście	przyparłyście
	3^rd	przyparł	przyparła	przyparło	przyparli	przyparły
	impersonal	przyparto
conditional	1^st	przyparłbym	przyparłabym		przyparlibyśmy	przyparłybyśmy
	2^nd	przyparłbyś	przyparłabyś		przyparlibyście	przyparłybyście
	3^rd	przyparłby	przyparłaby	przyparłoby	przyparliby	przyparłyby
	impersonal	przyparto by
imperative	1^st	niech przyprę			przyprzyjmy
	2^nd	przyprzyj			przyprzyjcie
	3^rd	niech przyprze			niech przyprą
passive adjectival participle		przyparty	przyparta	przyparte	przyparci	przyparte
anterior adverbial participle		przyparłszy
verbal noun		przyparcie

verbs