riikki

See also: Riikki

Ingrian

Etymology

Borrowed from Estonian riik. Compare dialectal Finnish riikki.

Pronunciation

  • (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈriːkːi/, [ˈriːkː]
  • (Soikkola) IPA(key): /ˈriːkːi/, [ˈriːkːi]
  • Rhymes: -iːkː, -iːkːi
  • Hyphenation: riik‧ki

Noun

riikki

  1. state, country

Declension

Declension of riikki (type 5/vahti, kk-k gradation)
singular plural
nominative riikki riikit
genitive riikin riikkiin, riikkilöin
partitive riikkiä riikkijä, riikkilöjä
illative riikkii riikkii, riikkilöihe
inessive riikiis riikkiis, riikkilöis
elative riikist riikkiist, riikkilöist
allative riikille riikkiille, riikkilöille
adessive riikiil riikkiil, riikkilöil
ablative riikilt riikkiilt, riikkilöilt
translative riikiks riikkiiks, riikkilöiks
essive riikkinnä, riikkiin riikkiinnä, riikkilöinnä, riikkiin, riikkilöin
exessive1) riikkint riikkiint, riikkilöint
1) obsolete
*) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl)
**) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive.

References

  • Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 483
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.