rozkrzyczeć
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /rɔsˈkʂɨ.t͡ʂɛt͡ɕ/
- Rhymes: -ɨt͡ʂɛt͡ɕ
- Syllabification: roz‧krzy‧czeć
Verb
rozkrzyczeć pf
- (transitive) to broadcast by shouting, to make known by shouting
- (reflexive) to shout endlessly, to rave, to go off on one
Conjugation
Conjugation of rozkrzyczeć pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | rozkrzyczeć | |||||
| future tense | 1st | rozkrzyczę | rozkrzyczymy | |||
| 2nd | rozkrzyczysz | rozkrzyczycie | ||||
| 3rd | rozkrzyczy | rozkrzyczą | ||||
| impersonal | rozkrzyczy się | |||||
| past tense | 1st | rozkrzyczałem | rozkrzyczałam | rozkrzyczeliśmy | rozkrzyczałyśmy | |
| 2nd | rozkrzyczałeś | rozkrzyczałaś | rozkrzyczeliście | rozkrzyczałyście | ||
| 3rd | rozkrzyczał | rozkrzyczała | rozkrzyczało | rozkrzyczeli | rozkrzyczały | |
| impersonal | rozkrzyczano | |||||
| conditional | 1st | rozkrzyczałbym | rozkrzyczałabym | rozkrzyczelibyśmy | rozkrzyczałybyśmy | |
| 2nd | rozkrzyczałbyś | rozkrzyczałabyś | rozkrzyczelibyście | rozkrzyczałybyście | ||
| 3rd | rozkrzyczałby | rozkrzyczałaby | rozkrzyczałoby | rozkrzyczeliby | rozkrzyczałyby | |
| impersonal | rozkrzyczano by | |||||
| imperative | 1st | niech rozkrzyczę | rozkrzyczmy | |||
| 2nd | rozkrzycz | rozkrzyczcie | ||||
| 3rd | niech rozkrzyczy | niech rozkrzyczą | ||||
| passive adjectival participle | rozkrzyczany | rozkrzyczana | rozkrzyczane | rozkrzyczani | rozkrzyczane | |
| anterior adverbial participle | rozkrzyczawszy | |||||
| verbal noun | rozkrzyczenie | |||||
Further reading
- rozkrzyczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozkrzyczeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.