rozwikłać

From roz- +‎ wikłać.

• IPA^(key): /rɔzˈvik.wat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ikwat͡ɕ
• Syllabification: roz‧wik‧łać

rozwikłać pf (imperfective rozwikływać)

1. (transitive) to unravel, to untangle, to disentangle (to physically cause something or many things to no longer be tanlged)

   Synonyms: odplątać, rozplątać, rozsupłać

   Antonym: zaplątać

2. (transitive, by extension) to untangle, to disentangle (to solve or cause to be less confusing or mysterious)

   Synonyms: rozplątać, rozsupłać

3. (reflexive, of threads) to get unravelled, to get untangled, to get disentangled
4. (reflexive) to untangle, to disentangle (to become less confusing or mysterious)

   Synonym: rozsupłać się

• rozwikłać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozwikłać in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807-1814), “rozwikłać”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861), “rozwikłać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozwikłać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 731
• rozwikłać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego