rzecz

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *rěčь (“speech”). Compare Slovene reč (“thing”), Belarusian рэч (reč, “thing”), Ukrainian річ (rič, “thing”). Other cognates include Slovak reč (“speech”), Czech řeč (“speech”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ʐɛt͡ʂ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛt͡ʂ
  • Syllabification: rzecz

Noun

rzecz f

  1. thing
  2. (rare, in set phrases) matter
    Nie w tym rzecz. ― That's not what I mean.
  3. (obsolete) speech, conversation

Declension
Declension of rzecz
singular plural
nominative rzecz rzeczy
genitive rzeczy rzeczy
dative rzeczy rzeczom
accusative rzecz rzeczy
instrumental rzeczą rzeczami
locative rzeczy rzeczach
vocative rzeczy rzeczy

Derived terms
idiom
nouns

Verb

rzecz

  1. second-person singular imperative of rzec

Further reading
  • rzecz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rzecz in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.