stressa

French

Verb

stressa

  1. third-person singular past historic of stresser

Anagrams

Icelandic

Etymology

Borrowed from English stress.

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈstrɛsːa]
  • Rhymes: -ɛsːa

Verb

stressa (weak verb, third-person singular past indicative stressaði, supine stressað)

  1. (with accusative) to stress

Conjugation
stressa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að stressa
supine
(sagnbót)		 stressað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 stressandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég stressa við stressum present
(nútíð)		 ég stressi við stressum
þú stressar þið stressið þú stressir þið stressið
hann, hún, það stressar þeir, þær, þau stressa hann, hún, það stressi þeir, þær, þau stressi
past
(þátíð)		 ég stressaði við stressuðum past
(þátíð)		 ég stressaði við stressuðum
þú stressaðir þið stressuðuð þú stressaðir þið stressuðuð
hann, hún, það stressaði þeir, þær, þau stressuðu hann, hún, það stressaði þeir, þær, þau stressuðu
imperative
(boðháttur)		 stressa (þú) stressið (þið)
Forms with appended personal pronoun
stressaðu stressiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
stressast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að stressast
supine
(sagnbót)		 stressast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 stressandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég stressast við stressumst present
(nútíð)		 ég stressist við stressumst
þú stressast þið stressist þú stressist þið stressist
hann, hún, það stressast þeir, þær, þau stressast hann, hún, það stressist þeir, þær, þau stressist
past
(þátíð)		 ég stressaðist við stressuðumst past
(þátíð)		 ég stressaðist við stressuðumst
þú stressaðist þið stressuðust þú stressaðist þið stressuðust
hann, hún, það stressaðist þeir, þær, þau stressuðust hann, hún, það stressaðist þeir, þær, þau stressuðust
imperative
(boðháttur)		 stressast (þú) stressist (þið)
Forms with appended personal pronoun
stressastu stressisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Note: the past participle form stressaður is not used as such, but exists as a pure adjective.

Italian

Verb

stressa

  1. inflection of stressare:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Verb

stressa

  1. inflection of stresse:
    1. simple past
    2. past participle

Swedish

Verb

stressa (present stressar, preterite stressade, supine stressat, imperative stressa)

  1. to hurry under heavy stress; to move quickly or do things quickly because of being pressured to do so

Conjugation
Conjugation of stressa (weak)
Active Passive
Infinitive stressa stressas
Supine stressat stressats
Imperative stressa —
Imper. plural1 stressen —
Present Past Present Past
Indicative stressar stressade stressas stressades
Ind. plural1 stressa stressade stressas stressades
Subjunctive2 stresse stressade stresses stressades
Participles
Present participle stressande
Past participle stressad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Synonyms

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.