tempus aestivum

Latin

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ˈtem.pus ae̯sˈtiː.u̯um/, [ˈt̪ɛmpʊs̠ äe̯s̠ˈt̪iːu̯ʊ̃ˑ]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈtem.pus esˈti.vum/, [ˈt̪ɛmpus esˈt̪iːvum]

Noun

tempus aestīvum n (genitive temporis aestīvī); third declension

  1. (This entry is a descendant hub.) summertime
    • 1st. c. CE, Curtius Rufus, Histories of Alexander the Great, book 4:
      Caeli fulgor tempore aestivo ardenti similis internitens ignis praebuit speciem, flammasque ex Darei castris splendere, velut inlati temere praesidiis, credebant.
      (please add an English translation of this quote)

Descendants

  • Italo-Romance:
    • Old Neapolitan: stibo (Apulia)
  • Occitano-Romance:
  • Ibero-Romance:
    • Aragonese: estiu
    • Asturian: estivu
    • Old Galician-Portuguese: estio
    • Old Spanish: estivo
      • Spanish: estío (see there for further descendants)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.