trafić

See also: trafic and tràfic

Polish

Etymology

Borrowed from Middle High German treffen + -ić, from Old High German treffan, from Proto-West Germanic *drepan, from Proto-Germanic *drepaną. Doublet of trefić (“to curl hair”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈtra.fit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -afit͡ɕ
  • Syllabification: tra‧fić

Verb

trafić pf (imperfective trafiać)

  1. (intransitive) to hit (touch in the right place) [+ w (accusative) = something]
  2. (transitive or intransitive) to reach, to get to [+ do (genitive) = somewhere]
  3. (intransitive) to come across, to find, to run into [+ na (accusative) = something]
  4. (reflexive, colloquial) to happen unexpectedly
  5. (reflexive, colloquial) to come unexpectedly
  6. (reflexive, colloquial) to occur from time to time

Conjugation
Conjugation of trafić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive trafić
future tense 1st trafię trafimy
2nd trafisz traficie
3rd trafi trafią
impersonal trafi się
past tense 1st trafiłem trafiłam trafiliśmy trafiłyśmy
2nd trafiłeś trafiłaś trafiliście trafiłyście
3rd trafił trafiła trafiło trafili trafiły
impersonal trafiono
conditional 1st trafiłbym trafiłabym trafilibyśmy trafiłybyśmy
2nd trafiłbyś trafiłabyś trafilibyście trafiłybyście
3rd trafiłby trafiłaby trafiłoby trafiliby trafiłyby
impersonal trafiono by
imperative 1st niech trafię trafmy
2nd traf trafcie
3rd niech trafi niech trafią
passive adjectival participle trafiony trafiona trafione trafieni trafione
anterior adverbial participle trafiwszy
verbal noun trafienie

Derived terms
adjectives
noun
verbs

Further reading
  • trafić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • trafić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.